Otwieramy dzieci na komunikację. We wszystkich językach!

504 056 845Zadzwoń do nas:

Po co komu uczucia? Kłopoty z emocjami.

Dawaj dziecku dobry przykład

Efekty oddziaływań wychowawczych zależą głównie od relacji rodzic-dziecko, opartych na więziach międzyludzkich. Najważniejszą z nich jest więź emocjonalna, która według badań, stanowi czynnik chroniący nasze dzieci przed popełnianiem błędów i podejmowaniem złych decyzji. Mimo cierpliwych starań, działania rodziców względem dzieci nie zawsze przynoszą pożądane rezultaty.

Rodzice zadają sobie pytanie: Co robię źle? A może trafiło mi się „trudne dziecko”?
Na budowanie relacji rodzic–dziecko składają się dwa aspekty:

  1. Miłość – akceptacja – szacunek
  2. Granice – wymagania

Miłość, akceptacja i szacunek zajmują miejsce w bardzo wrażliwej sferze uczuć i emocji, są dobrze znane każdemu z nas i mają istotny wpływ na kontakty z drugim człowiekiem. Ponadto:

  • Stanowią podstawę funkcjonowania ;
  • Są naszą cechą indywidualną, cząstką natury ludzkiej;
  • Odróżniającą nas od reszty organizmów żywych;
  • Uczucia są wspierającym darem i istotą naszego życia;
  • Umożliwiają wyrażanie siebie i rozumienie innych ludzi.

Uczucia pozytywne czy negatywne. Uwagi.

  1. Nie ma uczuć złych i dobrych – wszystkie są ważne i potrzebne abyśmy mogli optymalnie i bezpiecznie funkcjonować w społeczeństwie.
  2. Staramy się unikać uczuć nieprzyjemnych, jak: strach, gniew, złość, rozpacz, zazdrość, wstyd czy żal, zwykle nie pozwalamy sobie i naszym dzieciom na ich odczuwanie i im zaprzeczamy („Ja ci się podenerwuję!”, „Nie możesz być taki zazdrosny!”, „ Nie masz o co płakać, taka z ciebie beksa”, „No nie wstydź się”, „ Nie ma się czego bać”.)
  3. Pozwalając zarówno sobie, jaki dzieciom na uczucia, możemy je „przeżyć”, doświadczyć ich, a to pozwoli wziąć odpowiedzialność za swoje reakcje na nie.
  4. Nie zabraniajmy dzieciom ich doświadczać, uczucia wiele nas uczą o sobie samym, stanowią również tarczę ochronną przed trudnościami życia.

Do zapamiętania:

  1. Wszystkie stany emocjonalne można zaakceptować – ale pewne działania pod ich wpływem trzeba ograniczać.
  2. Kiedy pozwolisz sobie na istnienie wszystkich uczuć możesz podjąć decyzję, co w danej sytuacji powinieneś z nimi zrobić.
  3. Wiedza na temat uczuć daje ci kontrolę nad nimi i możliwość ich wyrażania bez krzywdzenia innych.
  4. Emocje powinny ci służyć i dostarczać energii do podejmowania działań.
  5. Szanując stan emocjonalny dziecka uczysz je szacunku do osoby dorosłej.

 

UWAGA: Dzieci uczą się głównie przez naśladowanie dorosłych.
Powtarzaj określone zachowanie i reakcję na poszczególne emocje a dziecko przejmie je jako obowiązujący wzorzec.

Uczucia i emocje leżą u podstaw wszystkich chcianych i niechcianych zachowań i są sprawą kluczową w procesie wychowania. Jednocześnie stanowią temat ciekawy, trudny, skomplikowany, wielobarwny i wspaniały! Dlatego też postanowiłam kontynuować ten wątek i opisać jeszcze kilka bardzo istotnych spostrzeżeń na ten temat w kolejnym artykule.

Pozdrawiam wszystkich cierpliwych, kochających, czasem szczerze bezradnych, cudownych rodziców i czytelników.
Julita

 


O autorce:

Julita TorencJulita Torenc, trener umiejętności wychowawczych, doktorantka Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Prowadzi wykłady i zajęcia warsztatowe z zakresu pedagogiki, metodyki zabawy i czasu wolnego, komunikacji interpersonalnej, wczesnego wspomagania rozwoju, metodyki pracy grupowej.

Będąc szczęśliwą mamą dwojga dzieci z pozytywnym skutkiem doświadczyła praktycznego zastosowania metod świadomego wychowania, czym chętnie podzieli się z Wami na warsztatach. Julita Torenc, odczaruje dla Was komunikację z Małym Człowiekiem i da Wam narzędzia do stworzenia idealnej przestrzeni między Wami.

 

Spodobał Ci się artykuł? Udostępnij go znajomym!